“9 συν 1” συμβουλές για να γίνεις καλύτερος οδηγός!

18/10/2023

Συμβουλές για καλύτερους οδηγούς

Η απόκτηση διπλώματος οδήγησης είναι ένα σημαντικό γεγονός και μια «προσωπική νίκη» για πολλούς νέους οδηγούς. Ωστόσο, η διαδικασία εκμάθησης συνήθως είναι μια δεδομένη τυπικότητα και καλούμαστε να μάθουμε να οδηγούμε ουσιαστικά στην πορεία του χρόνου. Ας δούμε μερικές χρήσιμα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να το κάνουμε πιο εύκολα.

«Πήρα το δίπλωμα οδήγησης!». Τι ωραία που ακούγεται, έτσι δεν είναι; Αφού χαρήκατε εσύ, οι φίλοι και οι συγγενείς σου, αφού κέρασες και σε κέρασαν για την επιτυχία, ήρθε ο καιρός να βγεις την πρώτη βόλτα σου έχοντας το δίπλωμα μαζί σου. Συγχαρητήρια! Όμως, γιατί διακρίνουμε μια αμφιβολία; Ας δούμε μερικά «μυστικά» (sic) που θα βοηθήσουν να μειώσουν το αρχικό άγχος σε αυτή την πρώτη βόλτα, καθώς και στις μετέπειτα μετακινήσεις.

Η θέση οδήγησης

Τη ρυθμίζουμε σε ύψος και απόσταση που να μας βολεύει. Και η διαδικασία αυτή θέλει κάποια ώρα, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Ένας πρακτικός τρόπος είναι να τεντώσουμε τα χέρια μας προς το τιμόνι. Όταν αυτά ακουμπούν με τους καρπούς μας στο επάνω μέρος της στεφάνης του και είναι στο ύψος των ώμων μας, η απόσταση από το τιμόνι είναι αυτή που θα μας διευκολύνει καλύτερα. Στη συνέχεια, τα κατεβάζουμε προς το πλάι της στεφάνης και φανταζόμαστε το καντράν ενός αναλογικών ενδείξεων ρολογιού. Φέρνουμε το αριστερό χέρι μας στη θέση του αριθμού «9» και το δεξί στη θέση «3». Τώρα, οι αγκώνες μας πρέπει να σχηματίζουν γωνία 90 μοιρών ή λίγο μεγαλύτερη.

Σε κάποια αυτοκίνητα στα οποία ρυθμίζεται και η απόσταση του τιμονιού από το σώμα του οδηγού, η διαδικασία είναι πιο σύνθετη αλλά προσφέρει περισσότερες επιλογές. Πατάμε τον συμπλέκτη και όταν αυτός ακουμπήσει στο πάτωμα με σχεδόν τεντωμένο το αριστερό πόδι μας, η απόσταση του καθίσματος είναι αυτή που πρέπει. Σε κάθε άλλη περίπτωση, δηλαδή εάν ο συμπλέκτης τερματίζει χωρίς το πόδι μας να είναι τεντωμένο ή αυτό τεντώνει χωρίς το πεντάλ να ακουμπά στο πάτωμα του οχήματος, κάνουμε τη σχετική ρύθμιση. Σε περίπτωση που έχουμε αυτοκίνητο με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, το αριστερό πόδι μας θα πρέπει να φτάνει να ακουμπά στο μέρος που έχει διαμορφωθεί γι’ αυτό προς το πλάι.

Εάν το κάθισμα του οδηγού είναι ρυθμιζόμενο και σε ύψος, αυξάνουμε το ύψος του μέχρι εκεί που να έχουμε καλή ορατότητα προς τα εμπρός, αλλά όχι πολύ ψηλά. Στη συνέχεια, ρυθμίζουμε την πλάτη του καθίσματος ώστε να είναι κάθετη ως προς το έδρανο και ακουμπάμε καλά τη μέση και την πλάτη μας στο κάθισμα και ανασηκώνουμε το προσκέφαλο για να ακουμπά καλά το κεφάλι μας σε αυτό.

Μόλις το πράξουμε, ξανακάνουμε τις δοκιμές με τα χέρια και τα πόδια και εφαρμόζουμε μικρορυθμίσεις όσο χρειαστεί. Εάν το κάθισμα του οδηγού διαθέτει και εκτεινόμενη άκρη εδράνου, την προεκτείνουμε για να στηρίζει όσο καλύτερα τους μηρούς μας και να αισθανόμαστε περισσότερο άνετα κατά την οδήγηση. Τέλος, εάν διαθέτει και μηχανισμό σύσφιξης στα πλαϊνά του καθίσματος ή και πίεσης της μέσης μας, κάνουμε τις ρυθμίσεις που επιθυμούμε και σε αυτά.

Οι καθρέφτες

Μπορεί να είμαστε ωραία παιδιά, αλλά δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώνουμε συνεχώς όσο οδηγούμε. Ρυθμίζουμε τον εσωτερικό καθρέφτη με τρόπο ώστε να βλέπουμε όλο το πίσω τζάμι και να μη φαίνεται το πρόσωπό μας σε αυτόν. Επίσης, τον ρυθμίζουμε σε τέτοια γωνία ώστε να έχουμε τη μέγιστη δυνατή ορατότητα προς τα πίσω ρίχνοντας απλώς μια ματιά και χωρίς να χρειάζεται να στρέφουμε προς τα δεξιά το πρόσωπό μας κάθε φορά που κοιτάμε προς τα πίσω (και πρέπει να το κάνουμε συχνά…).

Τους εξωτερικούς καθρέφτες τούς ρυθμίζουμε με τρόπο ώστε να καλύπτουν όσο το δυνατόν ευρύτερη περιοχή πίσω και πλάι από το αυτοκίνητό μας και να περιορίζουν το λεγόμενο «τυφλό σημείο» (ή «τυφλή γωνία), δηλαδή το μη ορατό από εμάς μέρος πίσω από το όχημά μας, όπου ενδεχομένως να υπάρχει αυτοκίνητο που μας πλησιάζει.

Μια καλή πρακτική είναι να ρυθμίσουμε τους καθρέφτες μας στο σημείο που θα πάψει να φαίνεται το πίσω μέρος του οχήματός μας από το σημείο όπου καθόμαστε. Και σε αυτούς, η γωνία τους ως προς εμάς θα πρέπει να είναι τέτοια που να ελέγχουμε άμεσα πίσω μας μόνο με ένα βλέμμα και χωρίς να περιστρέφουμε το κεφάλι μας.

«Πού είναι οι τροχοί;»

Ωραία! Αφού ρυθμίσαμε θέση οδήγησης και καθρέφτες, είναι ώρα να ξεκινήσουμε. Καθότι νέοι οδηγοί, δεν έχουμε ακόμα την εμπειρία για το πόσο έχουν στρίψει οι τροχοί «όταν στρίβω τόσο το τιμόνι». Αλλαγή πλάνου, λοιπόν. Ας αφήσουμε προς το παρόν την κίνηση στον δρόμο και ας πάμε (με προσοχή και συνεχή έλεγχο στους καθρέφτες) στην πλησιέστερη αλάνα ή άδειο πάρκινγκ. Εκεί μπορούμε να πειραματιστούμε με τη διαδικασία «στρίβω τόσο το τιμόνι και οι τροχοί είναι σε αυτήν τη γωνία» και αποκτούμε εξοικείωση. Παρατηρούμε πού βρίσκονται οι ακτίνες του τιμονιού, μετράμε κύκλους περιστροφής του τιμονιού και κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο για να δούμε σε ποια γωνία έχουν στρίψει οι τροχοί.

Για να το κάνουμε πιο ενδιαφέρον, μπορούμε να διοργανώσουμε και μία άσκηση. Παίρνουμε ένα άδειο πλαστικό μπουκαλάκι, το πατάμε με το πόδι μας και το αφήνουμε στο έδαφος. Στη συνέχεια, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, ανοίγουμε τα εμπρός παράθυρα και προσπαθούμε να το πατήσουμε με τους τροχούς (ο θόρυβος που θα κάνει το μπουκαλάκι είναι η καλύτερη επιβράβευσή μας εκείνην τη στιγμή). Φεύγουμε από το μέρος περιχαρείς για την πρόοδό μας, αφού πρώτα το μαζέψουμε.

Κίνηση στον δρόμο

Ήρθε εντέλει εκείνη η ώρα. Εάν είμαστε ακόμα αγχωμένοι –και έχουμε τη δυνατότητα–, επιλέγουμε μια περίοδο της ημέρας που να μην έχει πολλή κίνηση στον δρόμο. Κινούμαστε δεξιά, με τον ρυθμό και την ταχύτητα που αισθανόμαστε ασφαλείς και άνετα και δίνουμε προτεραιότητα στους επερχόμενους. Εννοείται ότι ελέγχουμε διαρκώς τι γίνεται γύρω μας και προσπαθούμε να είμαστε ήρεμοι.

Μπορούμε να ζητήσουμε και από έναν φίλο μας ή συγγενή που έχει μεγαλύτερη πείρα στην οδήγηση να έρθει ως συνοδηγός για να μας βοηθά και να μας εμψυχώνει. Διατηρούμε χαμηλά την ένταση της μουσικής και στο έπακρο την προσοχή μας στον δρόμο. Ξεχνάμε τις selfies με το κινητό.

Παρκάρισμα

Εντάξει, φτάσαμε στον προορισμό και πρέπει να παρκάρουμε. Θυμόμαστε όλη τη διαδικασία που μας έμαθε ο δάσκαλος πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη στάθμευση, αλλά αυτό το αναθεματισμένο το μέρος δεν είναι το ίδιο με αυτό στο οποίο εκπαιδευτήκαμε και όπου δώσαμε εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης. Ας μη μιλήσουμε και για το αυτοκίνητο που είναι άλλο από αυτό του δασκάλου…

Προσπαθούμε να κάνουμε τη διαδικασία όσο το δυνατόν καλύτερα και χωρίς να επηρεαζόμαστε από το μέρος όπου βρισκόμαστε ή το πόσα αυτοκίνητα έχει γύρω μας. Ρυθμίζουμε τον εξωτερικό καθρέφτη που είναι προς το πεζοδρόμιο, ώστε να βλέπουμε αυτό και το πίσω μέρος του αυτοκινήτου και με αργές κινήσεις ολοκληρώνουμε τη στάθμευση, όπως έχουμε μάθει.

Πάντως, καλό είναι να εξασκηθούμε στο παρκάρισμα με το αυτοκίνητό μας σε ήσυχα από κίνηση και σχετικά ευρύχωρες θέσεις για να συνηθίσουμε τις διαστάσεις του. Αφού αποκτήσουμε άνεση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, δοκιμάζουμε σε μικρότερους χώρους στάθμευσης.

Νερά στον δρόμο

Προσπαθούμε να τα αποφύγουμε όσο μπορούμε. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, μειώνουμε ταχύτητα και πριν την επαφή μας με το νερό αφήνουμε το φρένο και προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ταχύτητα που έχει το αυτοκίνητο. Κρατάμε σταθερά το τιμόνι και σε ευθεία πορεία και επιταχύνουμε ξανά όταν περάσουμε από το νερό.

Εάν προσπαθήσουμε να περάσουμε με ταχύτητα σε ένα μέρος όπου λιμνάζουν νερά, ίσως οι τροχοί χάσουν την πρόσφυσή τους και εμείς να χάσουμε τον έλεγχο και του οχήματος (ίσως και χρήματα από την τσέπη μας για να το επισκευάσουμε…).

Μέσα στην κίνηση

Τηρούμε τα όρια ταχύτητας και διατηρούμε απόσταση από το προπορευόμενο όχημα. Ελέγχουμε συχνά στο πλάι του αυτοκινήτου για διερχόμενα μηχανάκια και για πεζούς. Όπου το επιτρέπει ο δρόμος, προσπερνάμε με προσοχή τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και έχουμε πάντα τον νου μας για κάτι αναπάντεχο.

Χρησιμοποιούμε πάντα τα φλας για να προειδοποιήσουμε για το τι προτιθέμεθα να κάνουμε. Γενικά, οδηγούμε με αμυντικό τρόπο και έχοντας πάντα κατά νου ότι ο προπορευόμενός μας ίσως να μη μας έχει αντιληφθεί.

Κίνηση σε αυτοκινητόδρομο

Πρόκειται για μια από τις πιο αγχωτικές διαδικασίες για πολλούς νέους οδηγούς. Η αυξημένη ταχύτητα κίνησης είναι συνθήκη με την οποία κάποιος χρειάζεται να εξοικειωθεί, διαδικασία που απαιτεί τον χρόνο της. Όταν χρειαστεί να κινηθούμε σε αυτοκινητόδρομο, επιλέγουμε τη δεξιά λωρίδα και προσαρμόζουμε την ταχύτητά μας αναλόγως. Εάν χρειαστεί να προσπεράσουμε, το κάνουμε όταν διαπιστώσουμε ότι συντρέχουν οι συνθήκες που μας εμπνέουν εμπιστοσύνη να το πράξουμε.

Ελέγχουμε πάντα για την κίνηση πίσω μας και αποφεύγουμε να πλησιάζουμε κοντά σε μεγάλα φορτηγά. Εάν χρειαστεί να προσπεράσουμε ένα τέτοιο, να είμαστε προετοιμασμένοι ότι ίσως το αυτοκίνητό μας μετακινηθεί ελαφρώς μόλις το πράξουμε από τυχόν πλευρικό άνεμο. Με τον χρόνο, θα πρέπει να μάθουμε να κοιτάμε πέρα από το αυτοκίνητο που είναι εμπρός μας για να ενημερωνόμαστε έγκαιρα για το τι θα συναντήσουμε στον δρόμο μας.

Οδήγηση τη νύχτα

«Σκούρα τα πράγματα», αλλά όχι… μαύρα. Η οδήγηση τη νύχτα, ιδίως σε άγνωστο δρόμο χωρίς φωτισμό, χρειάζεται προσοχή. Φροντίζουμε να είναι καθαρά τα κρύσταλλα των εμπρός φώτων, καθώς και τα πίσω, όπως και το παρμπρίζ. Εκτός πόλης, φροντίζουμε να έχουμε χαμηλά την ένταση του εσωτερικού φωτισμού στο όχημά μας. Πριν από κάποια στροφή, φροντίζουμε να ενημερώνουμε τους υπόλοιπους διερχόμενους οδηγούς για την ύπαρξή μας με το στιγμιαίο αναβοσβήσιμο της μεγάλης σκάλας των φώτων.

Εάν διασταυρωθούμε με κάποιον οδηγό που έχει αναμμένη τη μεγάλη σκάλα και δεν τη σβήσει εγκαίρως, αποφεύγουμε να κοιτάμε στα φώτα του αυτοκινήτου του. Προσαρμόζουμε την ταχύτητά μας ανάλογα, ενημερωνόμαστε από τις πινακίδες στην άκρη του δρόμου (όπου υπάρχουν), εάν δεν ξέρουμε καλά τον δρόμο, οδηγούμε κοντά στη διαχωριστική γραμμή (όπου υπάρχει) και έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πεταχτεί στον δρόμο κάποιο ζώο. Όσοι χρειάζεται, πρέπει να φορούν τα γυαλιά οράσεως και όταν πρέπει να προσπεράσουν να το κάνουν με προσοχή και αφού έχουν βεβαιωθεί ότι ο δρόμος εμπρός τους είναι άδειος και επαρκεί για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Αυτογνωσία

Ένα από τα βασικότερα στοιχεία στη ζωή μας είναι αυτό που απαιτείται και στην οδήγηση. Ένας νέος οδηγός θα πάψει να θεωρείται τέτοιος στο πέρασμα του χρόνου, αλλά αυτό δεν θα τον κάνει απαραίτητα και καλό οδηγό.

Καλός οδηγός είναι αυτός που θέτει πάντα τα όρια στον δρόμο, για το καλό του ίδιου, της οικογένειάς τους και των συνανθρώπων του σε ευρύτερο πλαίσιο. Η αυτογνωσία είναι αυτή που θα τον προστατεύσει, αλλά και θα τον ωθήσει να βελτιώνεται διαρκώς και να χαίρεται την οδήγηση. Την ασφαλή οδήγηση.

 

Πηγή: Car and Driver

Μοιραστείτε το